Każdy przychód uzyskany ze stosunku umowy o pracę powinien być opodatkowany, zarówno przychód w postaci pieniądza, jak również wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty. Istnieją jednak przychody, które nie podlegają opodatkowaniu. Wymienione są one w art. 21 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przypadku nieodpłatnych świadczeń pojawia się wiele wątpliwości co do zaliczania ich do przychodów pracownika a co za tym idzie do zwolnień z opodatkowania. Aby przychód mógł być zwolniony z opodatkowania muszą być spełnione 3 warunki:
• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub związków zawodowych,
• wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych w roku podatkowym nie przekracza kwoty 380 zł.
Weźmy teraz pod lupę takie świadczenie jak impreza integracyjna. Przeważnie ich koszt jest pokrywany środkami z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jednak bardzo często pracodawcy nie prowadzą takiego Funduszu i takie imprezy finansowane są ze środków obrotowych firmy. Teraz pojawia się pytanie czy należy to uznać za przychód pracownika? Jeśli tak to w jakiej wysokości i jak go opodatkować? Według interpretacji Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Trybunalskim (31 marca 2005r., USI/2/4110/28/05) tego typu wycieczki, imprezy integracyjne dla pracowników zaliczane są do przychodów, które należy opodatkować. Przede wszystkim nie jest to świadczenie materialne, lecz usługa. Świadczeniem rzeczowym byłby tu bilety wstępu, karnety. Tutaj jednak należy być uważnym, ponieważ w sytuacji kiedy pracownik sam zakupi dany bilet/karnet, a pracodawca zwróci mu za to pieniądze, to za przychód pracownika już uznane będzie świadczenie pieniężne, a nie rzeczowe (Podlaski Urząd Skarbowy, 23 listopada 2005r., P-I/423/83/EW/05; Urząd Skarbowy w Sosnowcu, 22 sierpnia 2005r., PD II/415-101/05/DW).
Zupełnie inaczej będzie w przypadku gdy to pracodawca zakupi dany bilet, a pracownik będzie partycypował w kosztach. W tym momencie różnica pomiędzy ceną biletu a wyłożoną przez pracownika kwotą będzie świadczeniem materialnym zwolnionym z opodatkowania do kwoty 380 zł (Świętokrzyski Urząd Skarbowy, 11 sierpnia 2005r., RO/415/111/1/2005; Podkarpacki Urząd Skarbowy, 17 maja 2005r., PUS.I/415/4-2/05).
Jest też kilka innych możliwości na wyłączenie z opodatkowania świadczenia takiego jak impreza integracyjna. Jeśli jest to impreza otwarta dla nieograniczonej liczby pracowników, niemożliwe jest określenie, którzy pracownicy i w jakim zakresie skorzystali z tego świadczenia. A co za tym idzie, nie da się przypisać konkretnej wysokości przychodu do poszczególnych pracowników, co powoduje rezygnację z opodatkowania (Urząd Skarbowy w Tarnobrzegu, 10 października 2005r., US.II-415/21/05). Analogicznie odnosi się to do kosztów przejazdu autokarem. Skorzystanie z takiego świadczenia nie musi być obligatoryjne – pracownik może na własny koszt dotrzeć na miejsce przeznaczenia. W związku z tym tutaj też może być problem z określeniem, który pracownik skorzystał ze środka transportu zorganizowanego przez pracodawcę (Urząd Skarbowy w Sosnowcu, 22 sierpnia 2005r., PD II/415-88/05/DW).
Jak to wszystko przełożyć na praktykę, aby nie działać na niekorzyść pracownika? Przede wszystkim należy weryfikować wysokość kwot przyznanych na świadczenia pieniężne, tak aby rocznie nie przekroczyła 380 zł (w przypadku wystąpienia nadwyżki, nastąpi konieczność jej opodatkowania i odprowadzenia zaliczki do Urzędu Skarbowego oraz uwzględnienia wartości świadczenia w rocznej informacji PIT-11/8B). Warto też nie ograniczać liczby miejsc na tego typu imprezach pracowniczych. Jeśli jest taka możliwość to świadczenia dodatkowe finansować z ZFŚS lub funduszu związków zawodowych. Natomiast kiedy takiej możliwości nie ma, a część kosztów ma pokryć pracownik, to ważne jest, aby to pracownik zwracał część kosztów pracodawcy, a nie odwrotnie.
